Θέατρο-παιχνίδι και θέατρο-αφήγημα, η παράσταση χρησιμοποιεί τεχνικές του λαϊκού θεάτρου: άμεση σχέση με το θεατή, αυτοσχεδιασμός, αφηγητές, τραγούδια και πολλά κωμικά στοιχεία. Μέσα από μια διόγκωση των καταστάσεων που θυμίζει κόμικς, με το μοντάζ ακίνητων πλάνων και σκηνών όλο κίνηση, λυρισμού και γκροτέσκου, επιδιώκεται η κατάκτηση μιας αισθητικής της αφέλειας.
Γύρω από ένα πατάρι, που γίνεται άλλοτε το καράβι του Οδυσσέα, άλλοτε το παλάτι της Κίρκης, άλλοτε η σπηλιά του Κύκλωπα κλπ., οκτώ ηθοποιοί ταξιδεύουν μέσα στην «Οδύσσεια», περνώντας αδιάκοπα από την αφήγηση στη δράση και αντίστροφα, χρησιμοποιώντας τα πιο διαφορετικά μέσα της σκηνικής τελετουργίας, παίζοντας ο καθένας πολλά πρόσωπα, δίνοντας το προβάδισμα όχι στην «ψυχολογία» των ηρώων αλλά στην ποιητική δύναμη του μύθου, ενός από τους πιο μεγάλους και πιο γοητευτικούς μύθους της ανθρωπότητας.
Το θέατρο διηγείται μια συναρπαστική ιστορία, εκθέτοντας ταυτόχρονα τα μέσα και τα τεχνάσματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου